Bende Sende Öğrendim...!

Bende Sende Öğrendim...!

--------------------------------------------------------------------------------

bana alfabede,önce seni öğrettiler
gelmeni isteyince,gel demesini
gitmeni isteyince,git demesini öğrendim.
unut demeyi,ya da elveda demeyi asla öğrenemedim.
çünkü unutulmak ve unutmak bana zıt bir cümleydi,
çünkü unutulmak çok acı geliyordu bana.
gel diyince,şu anlık gelmeni istemiştim.
git derken ise,
bir süreliğine yalnız kalmak iyi gelir diye düşünmüştüm.
ben nerden bilirdimki birgün tamamen gideceksin
ve bir süre sonrada beni unutup,kendi geleceğine dalacaksın.
sen bana elveda demesini öğrettin,
çünkü sen gittin,bu şehirden.
bırak bu şehri,bu ülkeden.
bırak bu ülkeyi,bu dünyadan.


ben şimdi burda bir başıma,
ben şimdi burda kimsesiz.
ben şimdi burda sensiz,
ne yaparım diye,düşündün mü hiç.

hani hatırlarmısın...


sen bana en acı gelen şeyi öğrettin,
neyi biliyormusun sevgilim,
elveda demesini.
sen şimdi gittin burdan,
yani hayattan,
yani dünyadan,
yani ülkemden
ben şimdi burda bir başıma,
ben şimdi burda kimsesiz,
ben şimdi burda sensiz,
ne yaparım söyle.
yazdığın cümlelerde,
ben olsam,
sen olsan.
mektubu okurken,kokun sinse üstüme.
hani o güzel kokunla,yatsam kalksam.
hani ben hayalde olsa,senle olsam.
hiç elveda demesen bana,olmazmıydı sevgilim